Iedereen kent ze nog wel de video8 en high8 camera uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. De camera voor persoonlijk gebruik. Talloze momenten zoals de eerste stapjes van je kind, die ene vakantie in Italië, de bruiloft van een familielid. Ze zijn allemaal vastgelegd.
In verband met mijn werk als allround video specialist krijg ik met regelmaat de vraag of ik die oude camera bandjes kan digitaliseren, “kijk, ik heb een doos vol met oude videobandjes… kan je die voor mij op de computer zetten?” Ik zie die doos en denk bij mezelf: “Wow, uren aan kostbaar videomateriaal heeft jaren liggen te verstoffen ergens in een donkere hoek van de zolder.”
Maar hoe zit dat nu eigenlijk, zo’n dertig jaar later?
Waar vroeger gespaard werd om een camera te kopen, is het nu een vanzelfsprekend iets geworden. Bijna iedereen heeft een telefoon die ook kan filmen, waar te pas en te onpas mee wordt gefilmd. Duizenden uren aan videomateriaal staan tegenwoordig in de cloud of op een externe harde schijf of wordt zelfs gepubliceerd op een dergelijke website als YouTube.
Wat is het verschil tussen die doos met oude videobandjes en de digitale video op een externe schijf?
Mijn conclusie luidt: eigenlijk helemaal niets. Het is een kostbare schat, vol herinneringen en verhalen die in leven kunnen blijven van generatie op generatie en waar te weinig naar omgekeken wordt.
Tip!
Kijk eens wat vaker in je video archief en beleef en herleef oude kostbare momenten terug. En voor degene die nog een doos oude videobandjes heeft, laat ze zo snel mogelijk digitaliseren. Videobanden slijten na een verloop van 30 jaar en kunnen wel eens onbruikbaar worden. Dat zou zonde zijn.
